MAHZUN GÖNÜM
Bir yuva kurdum için de yalnız benim için bir yer yok,
Sevginin dilencisi oldum bana verecek hiç kimsem yok,
Dünyaya göndermiş Yaradan henüz dönmeye izin yok,
Bir imtihan olurum çileyle, sabırdan başka çarem yok.
Bu karanlıklardan sora aydınlık olur mu kimse bilmez,
Bekli de son nefesime kadar bu çektiğim çileler bitmez,
Bir daha o sıcak yuvada bana bir yer olur mu bilinmez,
Siz olmadan dünyada yüzüm bir daha asla hiç gülemez.
Çaresizlerin çaresi sensin bunu hiç unutmadım bilirim,
Bütün yaraların şifası sende kalplerin tabibisin bilirim,
Bütün kalplerin gerçek sevgilisi yalnızca sensin bilirim,
Sen Kadirsin ben aciz,ben zalim Sen ise Adilsin bilirim.
Kayıt Tarihi : 6.3.2008 00:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Doğan 4](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/06/mahzun-gonlum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!