Kız…
Mahzun bir şekilde
Babasının gözlerinde aranıyordu
Bir umut adına ruhundan nükseden sızıyı bırakıyordu
Babası ruhsuz ve kalpsiz bedenin inhisarında hınç içinde bakıyordu
Örf ve adet diye yakınmak için bahaneler üretiyordu, annesi sadece ağlıyordu
İnsan bu kadar yalnız ve çaresiz bırakılır mı, ailesi tarafından duygu ve tercihleri hiçe sayılıyordu
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta