Kız…
Mahzun bir şekilde
Babasının gözlerinde aranıyordu
Bir umut adına ruhundan nükseden sızıyı bırakıyordu
Babası ruhsuz ve kalpsiz bedenin inhisarında hınç içinde bakıyordu
Örf ve adet diye yakınmak için bahaneler üretiyordu, annesi sadece ağlıyordu
İnsan bu kadar yalnız ve çaresiz bırakılır mı, ailesi tarafından duygu ve tercihleri hiçe sayılıyordu
Cehalet bilmemekten öte, kasten insanı değerleri kendi zan ve gayen uğruna heba etmenin bir başka adıdır
Kayıt Tarihi : 28.1.2014 19:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!