Mahzenim Şiiri - Fatih Buhara Benzek

Bir gün olsun sana gülen bir yüzle gelmedim
Ama biliyorum, sen benden hiç yüzünü çevirmedin
Bazen uğursuz kalabalıkların içinden geldim, boğuldum ama ölmedim
Mahzenim! Gün bilmez, gece bilmez, dilmez bilmez, söz bilmez
Benim en vefalı derin yârim
Sen bilirsin göklerin yolunu, sen tutarsın uluların izini
Sana açılır yârin kapısı, halime bakma yandır Mahzenim.
Nicedir seninle sensiz geziyorum, sen ben de tutsak gibisin
Söz de seni ben saklıyorum
Pazarlarda yüzüne bakılmayan köleden farkım yok biliyorum
İşte öyle uzaklardayım, unutulmuşum beni görmüyorlar
Beni bırakma, bul Mahzenim.
Çoğu zaman hüznün sokaklarında gölgeler gibi gezdim
Hangi yöne gitsem, nereye savrulsam, düşeceğim yerde hep beni bekledin
Sahi, ben biraz şairdim, şiirdendir benim hayallerim, düşlerim
Yıkılmaz dediğim koca koca kalelerim, dört bir yandan kuşatıldı şimdi
Çaresizim, kimselere yaraşmam ben. Sensin benim efendim.
Ne olur kurtar, kurtar beni Mahzenim
Görüyor musun Mahzenim? Yüce dağ başındaki kara taşların bağrını yarıp
Çiçekler büyütüyor Rabbim. Bir damla su vermediği sahraların sinesinde ki
Kullar da Rabbimin. Şimdi söyle bana Mahzenim! Yoksa kara taş ve kaktüsler kadar yok mudur benim nasibim?
Korkuyorum Mahzenim çok Korkuyorum!
Bir peygamber telaşı değil belki ama
İnceden beyaz bir örtünün altında Ahh etmek istiyorum
Gidelim Mahzenim gidelim..
Ahımız kalsın, biz ölelim Mahzenim..