Mahzen Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir fısıltı çağırır beni zihnimin mahzenine
Kilitli kapılar ardında saklı bir zaman
Her adımda ayaklarım ağırlaşır
Tozlu taşlarda yankılanır içimdeki suskunluk.

Bir sandık var köşede,
Üzerinde paslı bir kilit, İçinde kırılmış aynalar,
Yüzümün tanımadığı yansımalar.

Duvarlarda örümcek değil,
Zamanın ördüğü sessizlik ağları
Her ipte bir anı,
Her düğümde bir pişmanlık asılı.

Bir kandil yanar loş köşede
Alevi titrek, ama inatçı
Gölgesinde eski dualar gezinir
Unutulmuş bir çocuk sesiyle.

Bir defter bulurum rafların arasında
Sayfaları sararmış, kelimeleri eksik
Her cümle yarım kalmış bir özlem
Her nokta, bir iç çekiş gibi.

Mahzenin en dibinde
Bir pencere var, göğe değil
Kendime açılan bir boşluk
Bakınca, hem kaybolurum
hem kendimi bulunurum.