Mahz-ı nimetimdin

Seninle artık konuşamam dediğin gün beni bir anda yıktın

Hiç tereddüt etmedin beni sensiz çaresiz yalnız bıraktın

Sen siz Ne yaşadığımın ne öldüğümün farkına varamadım

Artık sen olmadan düştüğüm yerden hiç kalkamayacağım

Ölüm kadar gerçeksin sanmıştım Yaşam kadar kısaymış sın

Sen benim aşk hazinem bitmez servetim mahz-ı nimetim din

Sana verdiğim kalbimi hiç acımadan paramparça etmiş sin

Senin için akıyor gözyaşlarım bu ömür sensiz nasıl geçsin

Kalemim mürekkebim yazmam artık bu son şiirim aşk için

Ne nefretim var ne kinim pişman değilim seni sevdiğim için