Mahz-ı Gıybet/İlham-ı Gazel

Tenhalardır benim evim, çokluklarda hep yalnızım.
Şavkısını özlesem de, mehtap ıraklarda güzel.
Başka güneş bilmeyeyim, yabanidir baht yıldızım.
Narından çok çekinsem de, nuru uzaklarda güzel.
Tenhalardır benim evim, çokluklarda hep yalnızım.

Sözlerim de garip gelir; budur zaten tek sermayem.
Terdad edilmiş sanatı, takdir etmez beşer gözü.
Baharı tesadüf sanır, bir kez dünya döndürmeyen.
Düşünmez bu saltanatı; sorgulamaz yazı, güzü.
Sözlerim de garip gelir; budur zaten tek sermayem.

Anlayamaz gayrım olan; gayrım, gayrısın bilmez.
Hem sevemez, özleyemez; her his, hissedende güzel.
Biliyorsun; dahlolmayan, dahlimde hal nedir bilmez.
Şeytan görse, recmedemez; görünür, cümleye güzel.
Anlayamaz gayrım olan; gayrım, gayrısın bilmez.

Bir deli bağırmış farz et, yolun Bakırköy’e düşmüş.
Bir duvardan sesi gelmiş; sesim, deliye güzel.
Avcılar’da lafın gezer, martılar da seni görmüş.
Bu şiirler mahz-ı gıybet; gaybın da, ilham-ı gazel.
Bir deli bağırmış farz et, yolun Bakırköy’e düşmüş.