Mahvolmuş Şiiri - Ozan Yayla

Kurbanm'olmadılar, Neler dediler,
İnkâr ediyorlar, nankör kediler,
Yediler anayı, kârı yediler,
Tamtakır olmuş şu, kasam mahvolmuş...

Attılar, tuttular sözler verdiler,
Anamsın, babamsın canım derdiler,
Taze piliç gibi sacda gerdiler,
Rahatımı bırak, tasam mahvolmuş...

O sözler sahteymiş, fesat olunmuş,
Derleme toplama, sağın solumuş,
Sümbülüm derilmiş, gülüm yolunmuş,
Menevşe kurumuş, susam mahvolmuş...

Ensesi kalına denilmiş yazık,
Fakır fukaraya çaklımış kazık,
Yönünü şaşırmış, ibresi bozuk,
Yakup'um, Davut'um, Musa'm mahvolmuş...

Tofaş, tedaş, aski, iski ve turban,
Bol yağlı salata, Mercümek çorban,
Bırak şu kaşığı, kepçe al kurban,
Yiyene bakma, kan kusan mahvolmuş...

Hayretler içinde, tutulmuş diller,
Her yanımı almış yürümüş çiller,
Şu körler, kurular, topallar, keller,
Kevgir eylemişler, yasam mahvolmuş...

Merhamet görmedim, anam bellendi,
Kulak arkam bile kirli, ellendi,
Enflasyon kudurdu gene, dellendi,
Hüseyin perişan, Hasan mahvolmuş...

Ozan YAYLA