Mahvettin Bizi Şiiri - Vehbiye Yersel

Bizi mahvettin,kendini anlamıyorsun.
Kazancının,faydası olmadı,bizlere,
Ne sana ne başkasına,harcamıyorsun.
Herkes yaşarken,bizi süründürüyorsun..

Varlıklıyken,yokluk içinde yaşatıyorsun
Süründük,senin sayende,mahvettin,bizi.
Neşemiz kalmadı,yok ettin hevesimizi.
Ne düşünürsün, ne yapmak istiyorsun.

Giderken öbür tarafa,ne götüreceksin.
Millet yaşıyor,uyuma, etrafına bir bak.
Sen yaşayan bir ölüsün, ey teni toprak.
Senin de gidenlerden,farkın olmayacak,

Elin boş,beş metre bezle,amelinle gideceksin
Yaptıklarının hesabını,sen vereceksin..
İnsan gibi yaşamadık,faydalanmadık nimetten
Farkımız yok,uçan kuştan. Hatta sürüngenden

Yaşamadık, süründürdün hepimizi, mahvettin
İnsanlığın hiçbir güzel anını yaşayamadık
Yedik,içtik,yağımızda kavrulduk.hep sustuk,
Hiçbir şeyin farkında değilsin.biz mahvolduk.
2002