Mahvederler Şiiri - Mehmet Tekmen

Okudum satır satır,hayat hikayesini.
Dinleyerek odamda,ayrılık bestesini.
Silindi tüm engeller,serbest kaldı düşünce.
Akıl şaşırdı birden,hayaller üşüşünce.

Perişan oldu ruhum,görünce olayları.
Anlamadı haliyle,yapılan oyunları.
Fikirler harmanından,çekip aldım bir demet.
Ortasında açıldı,çiçek gibi nedamet..

Faydası yok bunların,şuursuz fikirlerin.
Sonu hüsranla biter,derin düşüncelerin.
En iyisi rüyadan,kurtulup tek başına.
Binbir lezzet katmanın,yeri dünya aşına.

Talihin pençesinden,kurtulmak nasıl bilmem.
Yazılan o yazıyı,imkansız artık silmem.
Nağmeler perde perde,sonsuza süzülürken.
Hayat devam ediyor,odamda üzülürken.

Hareketsiz şekiller,renkler solgun duvarda.
Aksine duygularım,kaldı serbest hovarda.
Çırpıntıları kalbin,havada dalgaları.
Beynimde düşüncenin,amansız kavgaları.

Cesaretle kalkarak,yürüdüm adım adım.
Kimse bilmesin diye,ardımda iz koymadım.
Meçhule yolculuğun,şahidi olmaz derler.
Besmelesiz her işi, şeytanlar mahvederler.