Mahsus Maha'le Şiiri - Mehmetcan Can

gönlüm denizler kadar zengin
fikrin bir damla su

bir damla su;
bencilliğin,
fakirliğin,

mahsusluğun;
zenginliğin,
cimriliğin,
zehrin,
kusmuğun
bir damla su

kendin,
yalnızlığın,
çıplaklığın,
intaharın,
eksiğin
ruhsuz buhar.

ben ise damla buhar
gönlüm yağmur oldu
ekin oldu
çiçek oldu
yaşam oldu

sen ne oldun?
ruhsuz buhar
kayboldun hiçliğin en ücra yerinde.
yittin gittin,
karanlığın ziftimsi ürtüsünde,
intahar ettin.

ben mahsus mahal’e geldim
ben hoş geldim.

ya sen!
mahsusluğunda
kayboluyorsun,
yalnız,
ve kör
ve sağır
ve karanlık.