Tüm ışıklar söndü, karanlıktaydım,
Beynimde sigortam attı sanmıştım
Soluğum kesildi, çıkmaz yoldaydım;
Bir anda hayatım bitti sanmıştım.
Gözlerim; ışıkta görürmüş meğer
Ayağım; gözümle yürürmüş meğer
Dimağım; korkumdan dururmuş meğer
Bu canım mahşere gitti sanmıştım.
Eldeki, var iken değersiz meta.
Kaybedince bildim; yaptığım hata.
Ölmeden evveli girdim tabuta,
Azrail elimden tuttu sanmıştım.
Aydınlık olmazsa, olmazmış hayat,
Vaktinde kıymetin bilmedim heyhat!
Karanlıkta akla gelince sırat?
Bedenim mezara yattı sanmıştım
Sarsarım kapıyı, çaresiz halım,
Anladım ki ben de bir aciz kulum.
Bir katre miktarı kadarmış ölüm,
Daldırıp bir parmak tattı sanmıştım.
01/2011/Konya
Tayyar YıldırımKayıt Tarihi : 31.1.2011 22:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)