Talimatı halktan alan,
Onun gözü dili olan,
Lügatında yoktu yalan
Gitti Mahsuni Mahsuni.
Konuşurdu sazlı sözlü,
Her sözünde mana gizli,
Gülmedi hiç mahsun yüzü,
Gitti Mahsuni Mahsuni.
O hep sevgi, sevgi derdi.
Daima hep sevgi derdi…
Dertlerine bin bir derdi,
Kattı Mahsuni Mahsuni.
Dayanmaz yürek ahına,
Muhammed, Ali aşkına,
Hacı Bektaş Dergahına,
Uçtu Mahsuni Mahsuni.
Cevapsız kaldı suali,
Kalmadı bitti mecali,
Bir çınar, çınar misali,
Yattı Mahsuni Mahsuni.
Aşk odunda, közde pişti.
Bahtına hep hicran düştü,
Ayrılık badesin içti.
Uçtu Mahsuni Mahsuni.
Yurdumda bir ulu çınar
Göğe dal, yere kök salar.
Sazı sözü bize uyar,
Zattı Mahsuni Mahsuni.
“Yuhlar çekti soyanlara,
Soyup kaçıp doyanlara”
Tükürdü pis suratlara,
Gitti Mahsuni Mahsuni.
Halkının bağrından çıktı.
Bir şelale, bir ırmaktı.
Ona ağıt, türkü yaktı,
Gitti Mahsuni Mahsuni
Binboğa’nın dağlarına,
Veda etti çaylarına.
Uydu Hak’kın çağrısına,
Koştu Mahsuni Mahsuni.
Ölünce mi insan anlar?
Kıymetli olur ozanlar.
İbret alsın tüm ozanlar.
Gitti Mahsuni Mahsuni..
Bir Mahsuni gelmez daha.
Yüz yıl geçse de bir daha.
O bir ozan, o bir deha,
Kuldu Mahsuni Mahsuni.
BİLİCİ’nin özü yandı.
O bir insan, o bir candı.
Konuşacak sözü vardı...
Gitti Mahsuni Mahsuni.
Veli BİLİCİ
21.05.2002-KİLİS
Kayıt Tarihi : 23.1.2011 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Memleketimizde insan öldükten sonra insana kıymet verilir her ne kikmetse.... Aşık Mahsuni de onlardan birisidir... Bir gün edebiyat fakültelerinde adına kürsüler kurulduğu zaman benim bu cümlelerim hatırlanacaktır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!