Pusluydu gece
Karanlıktı
Mehtaplı bir parıltıydın sen
Gözlerimi aydınlatan
En kara geceyi bile
Şimdi ise özleminle tükenmekteyken
Ve derdin bini bin bela
Bir potada erimekte
Sözcüklerin bile ifade edemediği
Yalnızlığım
Oysa ceylan gözlerin
Bal dudakların
Taze düşlerim vardı
Umutlarım
Belki de yarına mutlu gözlerle bakacakken
Aldın elimden herşeyimi
Karanlık bir boşluktayım şimdi
Umarsızca ilerliyorum adım adım
Yaşamak bu değil
Kahreden kurşunların etrafında şekillenen
Oysa bir parça umudun peşinde de olsa
Yaşamak isterdim
Ve kavgayı,savaşı silmek
Ne kadar zor oysa
Esiyordu rüzgar
Martılar kanatlarını çırparken özgürlüğe
Nemli bir hava
Denizin tuzlu kokusu
Ve gözlerin
En derin denizlerin maviliğinde
Gözlerine bakarken
Ay ışığının şavkı
Karanlığın içinden süzülerek
Vuruyor kalbimin dehlizlerine
Hiç bilmediğim kadınimsin
Ne elim değdi tenine
Ne görebildim gözlerini
Ne de seçebildim ayva tuyu çillerini
Ellerime vurulan kelepce olmuşsun
Düşlerimde tahayyül ederim seni
Akşam vakti usulca
Arşınlarken sokakları
Sigaranın dumanı
Kuşların cıvıltısı
İnsanların sesleri
Anlamsız geliyor her an
Ol ki kor tanesi gibi yanan gönlüm
Ve gözyaşlarım
Sağanak sağanak boşalırken
Olsun derde derman
Ve geçiyor zaman
Geceler zifiri karanlık
Kır zincirlerini
Haykır,bağır,çağır
Sen sen misin diye
Yoksa bir yanılsama mı
Olmakla olmamak arasında bir köprü
Zihnin çözemediği bir denklem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!