Mahsima Şiiri - Hasan Hüseyin Kahrimanoğlu

Bu nedir mahsima
Yol da kalmış kervanın yorgunluğumu
Çaglayıp akan derenin durgunluğumu
Dönüp dolaşan bu matemin adı nedir mahsima

Resmin beliriyor gözümün önünde
Uyandığım her vakit ilk senle konuşuyorum
Sabahın karanlığında
Günaydın diyor bana
Çölde susuz kalmış bedevinin serabı
Sigara da dayanmıyor
Gece kadar sessizsin
Gündüz kadar kalabalık
Ulaşamadığım yerdesin
Bilmediğim yerdesin
Sen nerdesin mahsima
Farzet ki kalbimdesin
Olabileceğin en güzel yerdesin

Penceremde yağmurun huzurlu nazik sesi
Günlerden Çarşamba belki pazartesi
Güneşin doğarken çıkardığı sesi
Günaydın diyişinle notaladım mahsima

Aynada bir surat bir sevimli sevimsiz
Alın yıldızları boynunuza derin siz
Ay benim güneş benim şimdilik Gül'ün siz
Son kez beraber güleceğiz mahsima

Ufaktım ufacıktım ayakkabı boyardım
Caddelerde oturur sıkılır kalırdım
Olsa trilyonlarım ufak beni alırdım
Büyüyüpte aşktan yanmaz idim mahsima

Bilyelerim var idi üç liralık toplarım
Ben anılarımı bu şehirde sakladım
Son bir kez daha saklandı dostlarım
Ben hergün yumuyorum mahsima

Bu suskunluğum duruluğum neden
Korkarım yolunu dalını kesmekten
Anlamam hiç bir gönüle girmekten
Seni kırmaktansa ben giderim mahsima

Akbaba lar içinde süzülmek istemem
Karşında durupta ezilmek istemem
Gölgenden kovarsan üzülmek istemem
Uzaktanda seni severim mahsima

Sen çay içinde şeker gibisin
Gün olur gam keder çeker gibisin
Bazende beni sever gibisin
Bozuk terazide beni tartma mahsima

Bir kuyu kazdım atsana beni
Çıkarıp Yusuf yapsana beni
Züleyha gibi sevsene beni
Gidersen pişman olma mahsima

Artık ben giderim adım kalsın
Ardımda şiirim sazım kalsın
Unutursun beni harım kalsın
Severken bin defa düşün mahsima