Mahşerin Olsun Gülşen

Anne kelamın ne güzel, idraki ayrı güzel
Cevahirmiş bilemedim kor içerim pürmelal
Güfte sözün aklımdadır söylerim bülbül misal
Sen basiret abidesi hakkın eden mi helal?

Güven verirdi şefkatin unuturdum cefayı
Sen vakiyken ben dünyada yaşarmışım sefayı
Zift gönlümde nevvaresin sabahımın zühresi
Bulamadım senden sonra o füsunkâr rikkati

Mütehassir benliğimde galeyana geldi yaa
Takati yok ruhumun ki beni getirmez sana
Düçar oldum bu dünyada garipler akşamına
Basıyorum figanımı gün görmemiş bahtına

Ana gibi yâr olmazmış yıktı beni firakın
Ahvalimi görme sakın neyyir yüzün sönmesin
Kerhen üzdüm afucûyem bilemedim kıymetin
Âhu fizar ediyorum anlamadım hikmetin

Sensiz kaldım bu devranda bayramlar ki zemherir
O füsunkâr latifenle mis kokunu gel getir
Ve yorgun hayatın geçti nümayan gözlerimden
Duamdır ki aşikâre mahşerin olsun Gülşen

Âhu gözlerin arandım özlüyorum biçare
Kaç fersah var kavuşmaya boyun eğdim kadere
Mezarına bir gül koydum çek içine içine
Hayat kabir yalnızlığı insanlar hep zamane

Mel’un oldum hicranınla yanıyorum sultanım
Mahpus olan bu âlemde vuslatınla berhudarım
Nedenini sorma annem ben ölüme hasretim
Ölümü özledim annem ben ölümü özledim