Mahşeri Gördüm Şiiri - Mehmet Akif Gülhan

Gelmem dedin ya
Gözükmem sana dedin ya
Karlar yağıyor dedin ya
Sevdamız üzerine
Yağsın ne çıkar
Ben sayende mahşeri gördüm
Vahşi atlar üzerinde
Zebanileri gördüm
Yılandan mızraklar taşıyan
Ateş üzerinde koşan
Deccalleri gördüm
Gühah yüklü arabalar
Şimşeklerden koşumlar gördüm
Kanadı kırık melekler
Ateşte yanar şeytanları gördüm
Kan içen şairleri
Nefertiti'nin elinde aşkımızı gördüm
Bin sevda urgan oldu yoluma
Dikenli telden
Sırat köprüleri gördüm
Zemzemi mey eylemiş
Gühahkarları
Ateşte yanan masumları gördüm
Kapalı kapılar
Tarumar çiçek bahçeleri
Bin deprem yaşamış
Cenneti gördüm
Vefasızları sefada
Tövbekarları bin cezada gördüm
İnançlıları kasap çengellerinde
Sepetlerde sırıtan kelleleri gördüm
Yeter dedim bağırdım
Binbir dökme topun namlusuna
Sıkış tıkış edilen
Çaputları gırtlağıma sokulurken gördüm
Hırsızları sevap çalarken
Kalpsizleri sevgi çalarken gördüm
Gel, gel demiştin ya bana
Olmazlar meydanında
Seni toprağa gömülürken gördüm
Işık yok burada
Çıkış yok burada
Umut’da yok burada
Sıcaklık mı soruyorsun söyle bana
Sıcak cehennem ateşi
Serenad eyler mahşerin bekçisi
Kor ateşe daveti gördüm
Bir umut vardı ya içimde
Mahşere ertelemiştim ya vuslatı
Vuslat,ah vuslat, kör adam
Kanatdı kırık melek
Zebani’nin ateş küreği
Bin bir sevdalı yüreği
Ateşte yanarken gördüm
Gelme artık
Sevme
Baharları da istemem
Aklım şaştı
Başım döndü
Belki de
Ateşte yanmanın
Kahrolmanın
Hazzını gördüm

Mehmet Akif Gülhan 26.11.2005 Saat 22.34