Mahşeri Efsun Şiiri - Recep Koç

Mahşer-i Efsun

elbet
soyunur şehirler
süsler kendini herhangi bir iklime
şehrin
barut kokulu çiçekler seçer yeni rengini
zamanla
rüzgarı hep ağartılı
bir çöle benzer resimlerimiz
sınırlarımız yüzümüzdeki çizgilerle daralır

oysa
bir seyirlik gülümseme içindi
kapıların örtük yüzünde bekleyişimiz
sisleşmeden
bir desene yakışsın istedim bu tebessüm

aleve geçirilen yüzlere yamadılar her birimizi
günlerce efsun aradık
su
kanla abdestini bozarken
binlerce sözcüğe yaralar açtık
binlercesine öğütler verdik
her yer ve her şey sürüklendi dilimizde
ve
sürdüler
tenlerimize çizilmiş
bir yanılgının kanlı sıyrıklarına

insanlar
bir intiharın
parçaları ve sebepleri gibi duruyordu
geriye doğumun
habercisiydi tesbihlerdeki nefesler

usulca
soyundu paçavra bedenlerimizden ruhlar
sokulacak
çıplak bir gölge aradık günlerce

yalvardığımız lisanı leşciller duyuyordu
anlıyorduk yüzlerindeki ifadelerden
yaklaşmakta olan
bir acının tebessümü olduğunu

güller
besmele ile soyundu dikenlerini
ölüme
gölgeleriyle biledikleri
yalın ruhları kaldı

bizler inandığımız gibi