Mahşere Kalmadan Gel Şiiri - Kenan Çelikkol

Senli mevsimlerde yaşarken ben,
Dağlarımda türküler söylenirdi.
Ozanın bam teline her vuruşunda
Yüreğimden bir aah sesi yükselirdi.
Hani sen gittin ya, işte o günden beri
İçten söylenir oldu türküler
Ne de bir dolaşan var yollarımda.
Hiç bir ozan vurmaz oldu mızrabı tellere
Ama bir türlü dinmedi yüreğimde ki aah sesi
Hani sen öldün ya, işte o günde beri
Bir tek kara görmedi bu gözler
Denizler ortasında sarılacak yılanım bile yok
Etrafımda köpek balıkları, piranalar
Kendimi bir bıraksam parçalamaya hazır hainler.
Hani seni gömdüm ya, işte o günden beri
Bütün renklerimi de birer birer gömdüm
Bir kez olsun dinmedi gözümde yaşlar
Kabuslar kaçırır oldu en güzel rüyalarımı
Ben sana kavuşmak için mahşeri bekleyen
Yarı ölü yarı diri ceset gibiyim şimdi..
Uzatma bu ızdırabı mahşere kalmadan gel.

Kenan ÇELİKKOL
29/06/2004
SALI
14:05