Mahşere Kadar Yaşamaktır Direnmek

Dağlardan esen sevda rüzgarında
Uzak diyarlarda hülyalara dalardık
Tenimiz yanarken gecenin koynunda
Biz dağlarda açan masal çiçeğiydik.

Rengarek mavi denizlerin ufkunda
Yelken açardık boğulurken anılarda
Ruhumuz demir atmış son limanda
Yalan dünyanın yalan insanlarıydık.

Yalan gülümsemelerle doğan güneş
Yabancılaşır geçen günler geceye eş
Yüreğim zifiri karanlığı soluyan keş
Gökyüzünde bir yıldız gibi kayardık.

Kaybolmuş mavi denizlerde yelken
Yorgun ufuklarda umutlar büyürken
Alev alev gönül sevdayla yanarken
Mahşere kadar yaşamaktır direnmek.