Mahşere kadar Şiiri - Mehmet Çiftci

Yalan dünya beni de harcadın ya,
Dön bildiğin gibi mahşere kadar.
Acımadan yerden yere vurdun ya,
Dön bildiğin gibi mahşere kadar.

Zindansın sen kimsesiz garibana,
Üç günlük huzuru çok gördün bana,
Üstünde yaşarken döndüm yabana,
Dön bildiğin gibi mahşere kadar.

Bî taraf olmalı değil miydin sen,
Çaresizlik acısını bir bilsen,
Ne olurdu biraz bize de gülsen,
Dön bildiğin gibi mahşere kadar.

Kim zengin varlıklı ona yüz verdin,
Biz de isteyince yüzünü gerdin,
Kodamanı zengin etmek tek derdin,
Dön bildiğin gibi mahşere kadar.

Parsellenmiş santim santim toprağın,
Bizim için kıpramıyor yaprağın,
İki metre kare bizimle bağın,
Dön bildiğin gibi mahşere kadar.

Aslında suçun yok bilirim dünya,
Hırsımdan sana suç bulurum dünya,
Böyle çırpınarak ölürüm dünya,
İşindir bu, sen dön mahşere kadar.

Hangi dala uzandımsa kuruyor,
İnsan tipli canavarlar yoruyor,
Bal gösterip sonra zehir veriyor,
Bakacağız bön bön mahşere kadar.