Mahşerde Mutluluk Şiiri - Meziyet Ak

Bir genç kızken ne hayalleri vardı,
Çok istedi öğretmen olacaktı.
Yıllar geçti acımasızlık sardı,
Geçen yıllar neler yaşatacaktı.

Kalpten sevdi araya nifak girdi,
Evliliği mutsuzluklarla bitti.
Yaşam ona hep mücadele verdi,
Mutluluk uzaktan bakıpta gitti.

Kederi kadehe doldurup içti,
Yine de direndi umudu derdi.
Şiirler olmasa ruhu bir hiçti,
Yaşam kasnağına güzellik gerdi.

Gönlü sevdasından hiç vaz geçmedi,
İlk aşkı yaşatıp hep gülümsedi.
Dürüstçe yaşadı riya seçmedi,
Doğruluktan bir an ödün vermedi.

Bu masal dünyada bitebilir de,
Mahşerde mutluluk hiç bitmeyecek.
Anlamayan belki gidebilir de,
Umutlarım beni terk etmeyecek.