İstemem dünyanın, tâcı tahtını;
Muradım; almaktır kul berâtını.
Affınla tanıdım, Yüce Zâtını;
Sen ki; bağışlarsın, Rabb’im diyeni,
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Ne kadar vursam da, nefsimi taşa,
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Muhterem üstadım, değerli ağabeyim Cengiz Numanoğlu beyefendiler haddim olmayarak,affınıza sığınarak bir hususa dikkat çekmek istiyorum. Şiirin 3.ncü kıtasının 3.ncü mısrasında ''Neyleyim, aşkınla eğilmez başı; '' burada AŞKINLA kelimesi yerine AŞKINA yazılması acaba dahamı uygun olurmuydu diye düşündüm.
Muhterem kardeşim şiirlerinizde İlahi bir feyiz var,susamış olanlara zemzem gibi, manen hasta olanlara merhem gibi geliyor.
Rabbim yar ve yardımcınız olsun, selam ve dua ile.
Bu akşam bu şiirimle misafirimsiniz
Yüreğiniz var olsun efendim
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni...
ÂMİN
(2002)
Cengiz Numanoğlu
Manevi iklemlerim güçlü şaiirine selam ve saygılarımı iletiyorum
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta