İstemem dünyanın, tâcı tahtını;
Muradım; almaktır kul berâtını.
Affınla tanıdım, Yüce Zâtını;
Sen ki; bağışlarsın, Rabb’im diyeni,
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Ne kadar vursam da, nefsimi taşa,
Sabrını vermezsen, çıkamam başa.
Sen affetmedikçe, ibâdet boşa,
Bilirim… Seversin, Sen de seveni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Neyleyim, Zâtından başka sırdaşı,
Lûtfuna kör bakan, gözdeki yaşı.
Neyleyim, aşkınla eğilmez başı;
Sonsuz rahmetinle tanıdım Seni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni...
ÂMİN
(2002)
Cengiz NumanoğluKayıt Tarihi : 15.4.2010 22:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Muhterem kardeşim şiirlerinizde İlahi bir feyiz var,susamış olanlara zemzem gibi, manen hasta olanlara merhem gibi geliyor.
Rabbim yar ve yardımcınız olsun, selam ve dua ile.
Yüreğiniz var olsun efendim
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni...
ÂMİN
(2002)
Cengiz Numanoğlu
Manevi iklemlerim güçlü şaiirine selam ve saygılarımı iletiyorum
TÜM YORUMLAR (3)