Mahşerden bir an Şiiri - Serdar Yusuf

Mahşerden Bir An

Bu bendeki bir felaket:
ne Nemrut kaldırır,
ne Kızıl Deniz.

Gözlerimi arıyorum Sînâ’da,
gözyaşlarım Cudi’de.
Saçlarım mahşer alanı,
ne Firavun var, ne Musa.

Yüreğim Sümer tableti,
yarası çivi yazısı.
Derinliği uçurum,
acısı çarmıhın üstündeki kan.

Kim acır kollarıma,
hallaç gibiyim.
Dilim kesmişler,
ciğerim kopuk.
Bir mahzun gül idim,
dalından kesik.

Ne saray ister sözüm,
ne sultan olmak,
ne dünyada baki kalmak,
ne hatıra taşında isim olmak.

Boş bir kayıkta yalnız kaptan,
asi bir dilekte destan,
bir yakamoz idim balık gözünde,
her balıkçının ağı beni sardı

Sevdayı kaybettim rüzgar çölünde,
yüreğim tek parça bir güzel elde,
kanasında dilim her an gazelde,
sen diye yazsın adın ezelde.

İçimde kopan tufan,
dağilan bakışlarım,
her gözde acı hüsran,
yüreğimde fırtına,
her adımda kan.

Ölüm sessiz bir gölge gibi
yanımda bekler hâlâ.
Acı, aşk ve yalnızlık,
içimde yanar volkan

Sur, gök ve toprak tanık,
sevdam ellerimde kayıp.
Son bir nefes,
son bir şiir dünyada;
okurken son kez üstüne bastım,
gece ile gündüzü yasta bıraktım.