Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sayfada/şiirdeydim.
Oldukça güzel;oldukça etkili.Kutluyorum Efendim.
Nicelerine.Erdemle.
ne güzel şiirdi can...
Dileğim mahşer sirenleriniz Vaktinden önce çalmasın Biz okuyucularınızın yüreğinizin sesine, nice güzelim şiirlerinize ihtiyacımız var. Güzel yarınlar için dertli yürekler için, seven kalpler için. Güzel bir eser. Yüreğinizin sesi kaleminiz bizi daha çok duygulandıracak demlendirecektir. Nice yıllara efendim
Kaldımı öyle sözünde duranlar.Günümüzde magazinleşen aşklar 'reklam'lar bitene kadar yada kredikartlarının limiti dolana kadar.
Sevgiye yürek adayan güzel şiir için kutlarım
Yiğit olan,yiğit verdiği sözünün arkasında durmalı
Mahşer sirenleri çalana kadar..
kaleminize yüreğinize sağlık....
Beni öldürürçaresiz beklemeler
Sözüm söz ucunda ölüm bile olsa
Seni bekler deli gönlüm
Yiğit olan,yiğit verdiği sözünün arkasında durmalı
Mahşer sirenleri çalana kadar..
nefisiti yüreginize saglık efendim *****10 saygılarımla
Şiir akılla süslenen değerlerdir. Çok anlamlı bir şiirinizi daha okudum. Farklı bir hava ve farklı bir esinti vardı şiirde.Mahşer sirenleri çalana kadar sevmek,çok manidar bir duygu tam puan + ant.Kutluyorum.Esen kalınız.28.12.2012 Ankara
MAHŞER SİRENLERİ ÇALANA KADAR,
Mahşer sirenleri çalana kadar
Kanatlı kapının demir sürgüsü delik,delik
Börüm'ün sancısı
Ne feryat eder durursun ey gafil bül,bül?
Rüyalarımda bile göz hapsim'desin
Mahşer sirenleri çalana'kadar
Seni hep seveceğim
Ben senin şehrin'deki gökkuşağındaki renklerden
Mavi, sarı,kırmızı,yeşil,mor renginim
bense senin yüzün'deki çizginim
Duygularımın esiri oldum
Uykulara dargın düştüm
Gözlerim karanlıkta kaldı
Güneşim ol
Bana hayatımı geri ver
Beni öldürürçaresiz beklemeler
Sözüm söz ucunda ölüm bile olsa
Seni bekler deli gönlüm
Yiğit olan,yiğit verdiği sözünün arkasında durmalı
Mahşer sirenleri çalana kadar..
Tarih=14=10=2012=Saat=18=20=İZMİR=
GÜL KELEŞ..
Gül hanim Allah c.c mahsere kadar degil, cennet-i âlada sonsuz bir hayat bahsetsin seven yüreginize, cok duygulandim, en kisa zamanda vuslat günesinizin dogmasi dilegi ile...
Tebriklerimi sunuyorum tam puanimla, listeme ekliyorum...Sevgiler :)
Ne feryat eder durursun ey gafil bül,bül?
Rüyalarımda bile göz hapsim'desin
Mahşer sirenleri çalana'kadar
Seni hep seveceğim
Ben senin şehrin'deki gökkuşağındaki renklerden
Mavi, sarı,kırmızı,yeşil,mor renginim
bense senin yüzün'deki çizginim
Duygularımın esiri oldum
sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi yürekten kutlarım.
Emeğinize,yüreğinize sağlık.
Güzeldi......Başarınız daim olsun.
Saygım emeğinize ve sizedir......
Beni öldürürçaresiz beklemeler
Sözüm söz ucunda ölüm bile olsa
Seni bekler deli gönlüm
Yiğit olan,yiğit verdiği sözünün arkasında durmalı
Mahşer sirenleri çalana kadar..
gülhanım,emeğinize yüreğinize sağlık.tebrikler tam puan
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta