“Erişti ümr-ü hazan, bu kırılan son daldı,
Ümitler hep tükendi, vuslat mahşere kaldı...”
Bu dünyada mutluluk meğer ne çokmuş bana,
Baksana şu gönlümün dinmiyor hala ahı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
