Ömür azığını bitirdiğin an,
Kırılır kanadın ta diplerinde.
Mahşerde uyanıp kaltığın zaman,
Bir ses sana 'Gel' der, bil ki derinden.
Bütün sevdiklerin terk edip gider,
Ayağın, eline şahitlik eder,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Mahşer günü efendimizin sancağı altında bir araya geliriz inşallah.Çok güzel bir konu ve çok güzel bir şiir yazan kalem daim olur inşallah.sevgi ve saygılarımla. tam puan + ant .yusuf sönmezler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta