Mahşer Günü Şiiri - Muzaffer Köndel

Ömür azığını bitirdiğin an,
Kırılır kanadın ta diplerinde.
Mahşerde uyanıp kaltığın zaman,
Bir ses sana 'Gel' der, bil ki derinden.

Bütün sevdiklerin terk edip gider,
Ayağın, eline şahitlik eder,
Etrafı kuşatır gam ile keder,
Ruhun kurtulamaz bil ellerinden.

Çok geç artık çekme faydasız ahı,
Yüklenip geldiğin kimin günahı?
Açmadıysan eğer dünyada rahı,
Cevap almazsın canan elinden.

Zaman durur artık, gündüz gecesiz,
Kuru yaprak gibi dalda çaresiz,
Kalırsın ateşte kimsiz, kimsesiz,
Geçilmez kapının mühürlerinden.

Rah: Yol