Mahşer Günü Şiiri - Yasemin Güven

Bir baktım ki tutunacak dalım kalmamış hiç
Sığınacak limanım yerle bir olmuş sanki
Ruhum yaralı kalbim ise paramparça darma dağın
Benimki ölmeden mezara girmiş misali sanki

Ben ne kadar acı çekmişim gülerken hep ağlamışım
Etrafımdakilerin sahte yüzlerine kanmışım
Kendim gibi masum yalansız olduğuna inanmışım
Meğer binbir suratla gezer olmuşlar göremedim

Bir insanın kalbi kaç kere kırılır hırpalanır yok yere
En güzel yıllarım bir enkazın altında kaldı kurtaramadım
Zalim pençelerinin arasında harabeye döndü
Ezdikce ezdiler ayaklar altında yılan olan dillerinde gezdirdiler

Affermicem onca insanda benim ahlarım var
Ben o hesaplarımı mahşer gününe bıraktım
O kadar çığlık attım ki haykırdımki sesimi kimse duymadı

Gökyüzü dağlar taşlar dile geldi de kimse insafa gelmedi
Yapışmışlar yakama hayatımdan alacaklı gibi
Sustum herşeye en çok da haksızlıklara yapılanlara
Dilim lal oldu gözlerim kör kulağım sağır oldu
Mahşer günü açılıcak dilim görücek gözlerim duyucak kulağım duyucak