İsrafil, uzun süredir bizim tabiatımızın niyetinde. Yeşil gözlerinle başlatmış ıssızlığının ormanı. Beyaz teninle başlamış aşk toprağın sevgi sonsuzluğu.
-Damlalarınla başlar göller, denizler, aşklar, susamış sevda suyu.
Ben saçlarına dokundukça rüzgar yenilenir, y’eller kıskanır esintimizi. Eser gideriz.Anaç duvarlarını aşar gideriz.Çin Seddi değil seddimiz canına can katan çok anacıl Çerkes bir duvardır bazen aşamadığımız. Olsun, bir yüreğin yüreği anlar can kuzusunun sevda ateşini.Bir meleğin aşk dünyasıyla tanışmasına razı olur.
-Yanlışa yanlışı öğreten duruşunu anlar.Anlar, can kıanlısının hata yapmacağını.Sadecelerini yaşamaya, yeşermeye, aşkımıza cümle oluşunu anlayacak elbet.
-Elbet, naif, aydın, mert, bir yürek olduğumu çıkarsızca geldiğim ruhuna, sevdana, hissel cennetine zarar vermeyeceğimi anlayacak.
-Biz sevda cennetindeyiz, aşkı yaşamaya geldik.
Azrail,uzun zamandır kula kulu olanların, aşka aşka kül olanların canını almıyor. Dersin dersinde bir ders oluyor.Gel gör ki sensizlik bir ölümken, Azrail neden bunu yansıtmıyor ruhuna.Neden ölümsüz aşkımızın dua göğüne gelmiyorsun.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta