Mahşer Gibi Hasret Şiiri - Atsız Alp

Bir mahşer gecesi bu, adınla uyanıyorum,
Her yıldızda seni arar, gökyüzünde kayboluyorum.
Yokluğun bir dağ gibi ağır, omzumda taşırken,
Kalbim seni anarken, her saniye özlüyorum.
Gözlerim hayalini çizer, her köşe bucakta,
Gülüşünü rüzgarla duyup, içimi titretirken.
Yüreğimle savaşıp, bu özlemle yanarken,
Gökçe’yi düşlerimle sarıp, seni bekliyorum her an.
Ötüken bakışlarınla gel, vur gönlüme yeniden,
Durmadan yol yürüdüm ama kıblem sensin hep sana dönüyorum.
Sesini duymadan geçen her gün bir zindan,
GÜLÜM, bu sevda mahşere kalsa da ben seni sevmekten asla vazgeçmiyorum.
Her gece hayalinle sarhoş, adınla sarıyorum,
Bu sevda bitmez, tükenmez, yüreğimde kor gibi.
Sen yoksun ama her şeyde sen varsın gibi,
Gel artık sevgilim, bu özlem bitmek bilmez, gel de bitsin bu hasret.