Mahşer Şiiri - Safiye Samyeli

Mahşer

Gönlümün sarayında hazırdı köşküm sana
Son nefesime kadar bitmezdi meşkim sana
Ananın sütü gibi helaldi aşkım sana
*** Harabenin içinde yatırdın ya sevdamı
*** Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Oturup konuşmuştuk karşılıklı bu yazın
Evimiz olacaktı kavuşacaktık güzün
Suç senin kabul et böyle değildi sözün
***Yalan denen denizde batırdın ya sevdamı
*** Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Vatanım kadar yakın gurbet kadar ıraktın
Ellere rahmet oldun bana her gün kuraktın
Ne sahip çıktın aşka ne peşimi bıraktın
*** Bile bile bu hale getirdin ya sevdamı
*** Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Her gidiş gelişinde sana kucak açarken
Sarılıp da boynuma sevincinden uçarken
Dolulara tutuldun yağmurlardan kaçarken
*** Yosunsuz taşa gardaş ettirdin ya sevdamı
*** Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Sevmedin diyemem sevmeyenler ağlamaz
Yas tutmaz aylarca karaları bağlamaz
Taşmaz ki Fırat gibi köpürüp de çağlamaz
*** Manşet yaptın ellere yetirdin ya sevdamı
***Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Neydi vuslata engel sıra sıra dağlar mı?
Örf, adet, töre mi ölüler mi sağlar mı?
Neydi Allah aşkına kafanda ki ağlar mı?
***Elinin tersi ile ittirdin ya sevdamı
***Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Samyeli’yim eserim senden uzak dağlarda
Çerçevesiz resmine bakar, bakar ağlarda
Dolaşırım zannetme sevda kokan bağlarda
***Bir gururun uğrunda bitirdin ya sevdamı
*** Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Safiye Samyeli