Mahşer... Şiiri - Hidayet Doğan Osmanoğlu

Bütün mahluk dolar mahşere,
Melekler,insanlar,cinlerle,
Şeytanat,hayvanat,haşere,
Dirilip toplanır mahşerde.

Gölge yoktur,var Arş-u a’la,
Peygamber,sıddıklar orada,
Şehit,müttaki bir arada,
Dirilip toplanır mahşerde.

Herkes gelince o mahşere,
Cümle melek ona inerde,
Kuşatıp sıkarlar kuvvetle,
Dirilip toplanır mahşerde.

Güneş yakar,terletir orda,
Kimi dizde,kimi boğazda,
Herkes amelince yanarda,
Dirilip toplanır mahşerde.

Gözler dikilir,bakar yukarı,
Ümid eder,ferahlık hani,
Elli bin sene,bekler ferahı,
Dirilip toplanır mahşerde.

Resul buyurdu,o gün gölge,
Yedi bölük insan serinde,
Güneş bir mil kadar gelirde,
Dirilip toplanır mahşerde.

İdareci,korkan Allahtan,
Genç,hep ibadetle büyüyen,
Gece göz yaşları akıtan,
Dirilip toplanır mahşerde.

Kalbi bağlı olan mescide,
Sadaka verir,gizler eliyle,
Allah için sevişen kimse,
Dirilip toplanır mahşerde.

Güzel bir kadın çağırırsa,
Yüz çevirir,döner Rabbine,
Ben Allahtan korkarım derse,
Dirilip toplanır mahşerde.

12.08.2012-Kırıkkale