Feryadın zirvesinde korku ve çaresizlik.
Ağlaşır fikrin paslı kafesinde umutlar.
Gün gibi apaşikar gerçektir: metafizik.
Kanlı gözbebekleri, gözyaşlarıyla akar.
Bir girift bilmecedir istikbal, mazi ve hal.
Bin ayak hınçla basar, bir ayaklık toprağa.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta