Feryadın zirvesinde korku ve çaresizlik.
Ağlaşır fikrin paslı kafesinde umutlar.
Gün gibi apaşikar gerçektir: metafizik.
Kanlı gözbebekleri, gözyaşlarıyla akar.
Bir girift bilmecedir istikbal, mazi ve hal.
Bin ayak hınçla basar, bir ayaklık toprağa.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim