Mahşer Şiiri - Reşit Fehmi Kalyoncu

Kapattın gönlümün kapılarını,
Senden sonra kimse açamayacak,
Çalıp götürdüğün uykularımı,
Korkarım gözlerim çok arayacak.

O'nu unut elbet biri olur diyorlar,
Gönül tahtına yar böyle seçilmez,
Dostlarım halimden anlamıyorlar,
Ana'dan geçilir de yardan geçilmez.

Hani bendim senin başının tacı,
Diyordun ki:Et tırnaktan ayrılmaz.
Senden bana miras bu sonsuz acı,
Yürek yarasına merhem sarılmaz.

Şimdi ne sen varsın ne yalan aşkın,
Kirpiklerim tutamaz sel olur yaşlar,
Ardında bıraktın biçare,şaşkın,
Düşündükçe yüreğim yanmaya başlar.

Niye gittin zalim durup dururken,
Bilmem ki ben daha ne yapmalıydım.
Bizleri yaratan tanrımız varken,
Kul olupta sana tapmalımıydım.

Elbet birgün ben de unutacağım,
Güzel gözlerini sahte sevdanı.
Aşkın ateşinde ben yanacağım,
Senin yanacağın yer mahşer meydanı.