MAHŞER
Kesilmeyegörsün,
umudu adamın,
dünyevi aşkından,
aşkının vuslatından...
Başlar düşmeye,
ipsiz ve dipsiz bir kör kuyuya ruhu biteviye...!
Ve birden aydınlanır ortalık,
güllük gülistan içinde akan nur gibi nehirler çaylar..!
Düşmüştür tarifsiz Mahşeri bir güzelliğin ortasına boylu boyunca.
Uzanmıştır beyaz tüller içinde gülen gözleriyle bir güzelin elleri
Tutar kaldırır ezeli aşkını
Ölmüştür adamın bedeni,
Ve teslim olmuştur ruhu cennette ki aşkına
Ancak mahşerde ererler muratlarına.
Kadir Ünlü
Kayıt Tarihi : 3.6.2023 04:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!