Mahşer Şiiri - Yavuz Tutuş

Yüzüm harita sanki, kırış kırışım
Derim yumuşamış, solmuş sararmışım
Fer kalmadı gözümde, söndü bakışım
Unuttum bunca zaman ne yaşamışım
Tükendi fikrim, düşüncem, doğru yanlışım
Hırslarım, aldanışım, aldatmışlığım
Biraz iyi biraz kötü kusursuz karışım
Hayat dedikleri işte bundan ibaret
Bitecek, bitmeyecek sanılan müddet
Kapanacak kıyamete kadar gözlerim
Bir küçük velvele bırakıp gideceğim
Oğul uşak bir zaman yasımı tutacak
Sonra zaman acımıda unutturacak
Üzerimden geçecek bin sene belki
Bu dünyaya hiç gelmemişim sanki
Tane tane nokta nokta bölüneceğim
Toz olacak etim, derim kemiklerim
Beklerken çaresiz surun sesini
Kimler sarmalayacak ruhumun çevresini
Savrulurken rüzgarla oradan oraya
Sonra bir ses bir ses ve bir ses daha
Zerre zerre birleşip toplanacağım
Bir cesette yeniden varolacağım
Bilinmezliğin içinde yarı sarhoşluk
Gökkubbe yerinde devasa boşluk
Neresi burası, bildiğim dünya nerede
Nerede güneş ne oldu dağlar, denizlere
Her tarafta korku, çığlık ve dehşet
Hayallerin ötesinde ki gerçeği seyret
İnsanlar bir milyon yıllık yoldan gelmiş
İnsanlar, hepsini yalan zannetmiş
İnsanlar, yakmış, yıkmış zulmetmiş
İnsanlar, bir ömür ibadet etmiş
Hepsinin yüzünde sonsuz pişmanlık
Sonsuz kalabalık, sonsuz yalnızlık
Her insanın başında binlerce melek
Belki hepsi ayrı bir hesabı görecek
Saçılacak zerre hayır ve zerre şer
İşte mahşer bu, mahşer bu, mahşer
06.09.2023