Mahrum Bırakma Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Aynaları severim,
Eğeri mi, doğru mu tarafsız gösterir bana.
Ayaz çalar gecelerim,
Nefretlerim yalnızlığıma…

Sevmek, sevilmek zor iş!
Bazen bir bakış, bazen bir öpüş.
Kimi sevimsizleşir sevildikçe!
Kimi el üstünde geçirir bin ömrünü.
Oysa bana öksüz hâyâl, bana yetim düş.
Nasıl ah etmem aldandığıma! ? ...

Yani, yalnızlık zor iş.
Yani, yalnızlık en kötü düş.
Issızlığını algılarsın bir an!
Kötü davranmıştır sana takıntılı zaman.
Uzak kalmıştır senden sevdiklerin.
Herkes bir yana savrulmuştur geçim rüzgârlarında.
İşte yalnızlığının resmidir düştüğün bu durum!
Bu mudur hayatta tek cevap, hesapsız sandığın kısıtlı arzularına? …

Gel ey aşk-ı suzan!
Yüreğimi tutuştururken avcuna.
Beni sevgisiz,
Beni sensiz bırakma.
Hayat inişlere çıkışlara mecbursa,
İşte böylece,
Bu can hep mecbur olacak sana.
Beni canda, beni canından mahrum bırakma…

26.07.2009 / ANTALYA