Mahrum Bırakma Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Nasıl ki topraklar muhtaçtır suya
Beni gelişinden mahrum bırakma.
Geceler hicrinle yatar pusuya
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Ağlayan inleyen heceler gibi
Mehtapsız yıldızsız geceler gibi
Umudu kalmamış niceler gibi
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Ferini yitirmiş göze dönerim
Mânâsı kalmamış söze dönerim
Sönmeye yüz tutmuş köze dönerim
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Nasıl geçer sensiz bilsen an bile
Damarda kuruyor sanki kan bile
Bedene nasıl bir yüktür can bile
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Hicran kapısını çalsam da olur
Ölümcül darbeler alsam da olur
Nefessiz soluksuz kalsam da olur
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Benden derbederi kimse görmesin
Hasretin bir kere aman vermesin
Divane olayım aklım ermesin
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Güneşsiz yaşanır Ay’sız yaşanır
Şekersiz yaşanır çaysız yaşanır
Kısmetsiz yaşanır paysız yaşanır
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Razıyım uykumu gözümden çal da
Teselli bulmayan dertlere sal da
Ve hattâ istersen canımı al da
Beni gülüşünden mahrum bırakma.

Hasan Hüseyin YILMAZ