Mahrem Zamanlara Şiiri - Ruken Sevgi

Bir geceydi.
Gecenin midir yarısı?
Saat 2006, milenyum çağı
Kapkaranlık gecenin
En mahrem zamanları.
Simsiyah saçları vardı,
Gür, parlak, güçlü.
Ellerini dolamış, tırmanmış basa basa sırtına.
Gövdesi bükülmüş, kamburu çıkmıştı.
Bir diğeri kırbaçlamaya başladı ayaklarını.
Etlerine dokundum, çürümüş nar tanesi
Kokladım gülünün dikenini
Öteki yolmuş ellerindeki çiçekleri
Savurmuş gökyüzüne.
Sonra, yağmur taneleri olmuş
Yağmış kurak bedenine.
Başka biri saçlarını tarardı,
Simsiyah, ara ara ak, parlak, güçlü.
Gözleri vardı,
Ağlar mıydı ağlamaklı mı?
Bir rivayetti.
Derlerdi ki çok ağladı.
Bu yüzden adı marmara, kendinindi marmara gözleri
Selamsız sabahsız martılardan milyonlarca çığlık sesi
Sevgi miydi, sevgisizlik mi?
Ruhlara mıydı türküleri?
Dokunun diyordu,
Dokunun diyordu dehşetle yüreğime,
Dokunun ısıtmıyor elleriniz.
Hani İstan-bul-dum
Bul-sanıza beni
Yolarımda ipek mendilli, narin genç kızlarım vardı benim,
Diri gövdeli peçeli kadınlarım.
Atlarım vardı,
Sonsuzluğa koşan.
Hiç incitmediler beni
Sizin incitiğiniz gibi.
Ben çaresizlik miyim diyordu?
Ben çaresizim.
Kaç aşk biliyor musun?
Kaç aşk matemimde yok oldu.
Varlığımda hayat buldu.