Mahrem geceler... Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Mahrem gecelerde..
Utanır gözlerim...

Ay ışıyor...
Silinmez hayalin an ve an
Yaşayan her krizantem yaprağında
Can bulur gece damlaları gözyaşımın...
Kara kumlu kumsallarda

Yanlızlığa susamışcasına
Seni bekledi gözlerim dün gece
Bir haber alabilmek için yaşadığın anlardan
Yada bir dilim zamanından orta gençliğinin
Ne çok dua etti yüreğim
Titreyen alevinde
Mahrem gecenin

Lodos esiyor...
Henüz gelmemiş vaktine aldırmadan
Kavuruyor aşina efkarımı,
Damarlarımdaki kan gel git oluyor
Sığmıyor gözlerime Karadeniz
Dalgalar üzerime üzerime geliyor
Ay küstü...
Çiçekler boynunu büktü
Yapraklar döküldü de
Uyuduğun yastığa bir bir
Zaman hala neden geçmiyor?

Günaydın...
Açtığında tan yerinde gözlerini
Mahmurluğuna şahit ayna
Ayağına geçirdiğin terlik
Dudağına değen
Bardak
Benden
Daha şanlı olacak...
bir güne daha
Bir sıfır başlıyorum

Dumanı tütüyor....
Balıkçı barınakları ava hazırlanırken
Ağına takılışımı düşünüyorum
Rasgeleler yankılanıyor rıhtımda
Bir eşleri kıskanıyorum
Birde burnu sümüklü oğlanlarını
Şu Karadeniz kasabasının...