.Mahpustan Anneme Şiiri - Orhan Demirtaş

mahpus-tayım
...yedi kapılı bir sessizlik çökmüş üstüme
kimseler gelip geçmiyor buralardan anne
medet yok bu çıkışı olmayan avludan
.......................zaman lambasız
yıldızlar taş duvarlarla örülü, üstümde karanlık tavan
oy amansız kalmışım, etim-kemiğim demirden
..................cebimde nicedir yaralı gök mavisi
...................................alnımda ışığın hayali hükmü
görünmez oldu burada gün, her yer hasrete çıkar anne

zeytinin, üzümün, balın tadı yok burada
ağlamalarım ne bir gonca gül açar
..........nede güzel bir mevsim getirir
...........................kafese düşmüş kanaryalara oy
sakallarım-dan yansıyan bu tutsak öfke
..............insanlık için bayraklar dikmeye yetmedi
...........................................yetmedi anne

acının tam ortasındayım
.....karanfil kokulu sigaram ve çıplak bir duvar
ve üstüme düşen bir kaç damla gölge
tutsak, onurlu bir ranza, üstünde kederim kalır
ocak-sızım,
...........bulutsuz-um
.......................rüzgar-sızım
paçavralar içindeyim, yağmursuz-um
ve ben yok olmuş sınırlar içinde yorulmuşum
............................................mahpus-um anne
çekip aldılar özgürlüğümü
sesler duyulmaz oldu
......pencerem yok, çiçekler açtı mı bilmem
zindandır bağ diye gördüğüm, bostan diye gördüğüm
ve bir de duyarım
.............benden habersiz dışarıda usulca açan bir güneş var

umut sürgü
............umut kilit
....................umut parmaklık anne
bir kalbim var yanımda
..............karanlıktan aydınlığa tek çıkış yolu
beceremem gün kararırken seni anlatmayı
....................dili benden olmayan öykülere

çok uzaklarda kaldı eylül, baş eğmeden gider oldum
yangın içinde kaldım, benden doğdu kızgın alevler
gözlerime nemler değdi, namlular dolu
..............her yer gardiyan anne

ağlama, resmini getireceğim sana yarının
nice hıçkırıklardan gün doğar bakarsın
.............bakarsın eylül gelir yeniden
türküler söyle bana
.................yürekli türküler söyle anne
sesinden baharlar gelsin, bahçeler yeşersin
adım yazılmadı diye çiçekli bir ülkenin tutanağına
........................beni unutma ne olur, unutma anne
alaca bir gecede çıplak bir düş gibi hatırla
..........özlemi unutmamış titrek bir kelebek gibi
nice baharlar yükleyip kanatlarına
...........getirir, getirir sana
..............................sedefler içinde ak bir karanfil
yüzü yüzüme benzeyen ay gölgeli çocuklar, anne

gülmek
..........ağrılıdır gülmek mahpus damında
seni düşünürken bile anne
uykumda gördüğüm kırık zincirli rüyalar
............acılarımı dindirmeye yetmedi
güneşli günleri umut etmek yetmedi anne

kimliksizdi çocukları bu taş duvarların
toprak damlarda
..............demir parmaklıklarda kanıyordu yürekleri
çok uzaktı düşleri, yürekler param parça
............... öldürülmüştü süt veren melekleri

dağlarda bitmiyor artık yonca, çimen
.............balık çıkmıyor burada beyaz denizlerden anne

oysa zindan en güzel düşleri bilirdi
..........acılara hüküm giyen geceleri bilirdi
..................ağlaya ağlaya gelen ölümleri bilirdi
varlıkta can olmayı
..........ve dumanda ateş olmayı bilirdi
....................................özgürce anne

eksilmez bu hasret, eksilmez acı
ellerin kanar yüreğimden, ellerin anne
dinmez mahpusun yürek yarası
...dinmez mahpusun kana belenmiş matemli sesi
ağlama anne, o kusursuz gözlerin kirlenmesin
.......................ağlama anne, ağlama

Orhan DEMİRTAŞ