Mahpusluk Vakitleri Şiiri - Kemal Karayılan

Bırak eğri olsun!
Yine de o saatlerdir
Terkedilmiş zamanın kahramanları
Zaman düşman ömrümüze
Farkeden ne var ki?
Mavi ağlamış ya da pembe gülmüş
Zaman adi,zaman kahpe
Bu oda kaç vakittir sessiz
Odam kanadına takılmış düşlerle dolu
Mavi bakışlı bir Anka Kuşu’nun
Karanlığı vurmuş geceye
Gümüş ışıltısı solgun renklere yenik düşmüş ayın
İnişini seyretmek var ya
Kahrediyor beni
Bükük boyunların düşüşü önünüze
Kireçten duvalar sarmış dört yanımı
Güneş nasıl doğar unuttum görmeyeli kaç zamandır
Kızıl bir güneş mi o?
Her sabah doğar değil mi?
Bahar geldi mi memleketimin dağlarına?
Zakkum çiçekleri ne vakit açacaklar Akdeniz’de?
Duvarlar benim tek dostum,sırdaşım
Kireci dökülene dek beklerler beni
Ben yarın yine buradayım
Pencerem dar,pencerem uzak
Ama üç taze umut gelmiş konmuş pencereme
Yine de soruma cevap veremiyorlar
Düzen diye yutturmuşlar bize
Düzen bu mu be?
Kendi kurdukları çarklarda bizi oynatırlar
Figuran olarak
Zaman mı?
Geçip gidiyor anlamsız,umarsız
O simsiyah aslında