Demir parmaklıklarda
Üç kelime konuştuk:
Paran var mı? dedim.
Sorma!
Alıştık,
Kuru ekmek de yerim dedi.
O,
Dışarıdayken,
Ağaçları,
Kuşları,
Çiçekleri,
Ne kadar severdi.
Bazı geceler dinliyormuş
Şehirden gelen uğultuları.
Yahu! diyor,
Her gece rüyamda görüyorum dostları.
Gündüzleri bahçede geziyor
Ve seyrediyormuş
Güneşi,
Masmavi bulutları.
Kendisi yıkıyormuş
Çamaşırlarını,
Yemek tasını
101 seneye mahkum prangalıyla;
Beraber söylüyormuş
Kazımım şarkısını.
Kayıt Tarihi : 9.11.2002 03:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!