Mahpushane Şiiri - Sedat Erdoğdu

ADIYAMAN MAHPUSHANESİ

Kim bilir içinde ne yiğitler yatıyor?
Yıkılsın Adıyaman, mahpushanesi…
Dil suskun gönül yaslı, her gün feryat ediyor
Yıkılsın Adıyaman, mahpushanesi…

Etrafına dikenli, teller örülmüş
Damgası var üstünde, mektup görülmüş
Garibanın defteri, çoktan dürülmüş,
Yıkılsın Adıyaman, mahpushanesi…

Penceresi demirden, taş duvarlar nemli
Yıkılsın Adıyaman, mahpushanesi
Boynu bükük analar, bakışları kederli
Yıkılsın Adıyaman, mahpushanesi…

Unutulmuş mevsimler, geçmez saatler
Görüş günü tutulur, bütün nefesler
Af çıkmazsa kaybolur, bütün hevesler
Yıkılsın Adıyaman mahpushanesi…

Sedat Erdoğdu