Mahpushane Şiiri - Semih Baybora Baybure

Geniş bir mahpushane oldu bana bu hayat
Ayaklarımda hayal – i bir kilit
Ve uzun zincirlere bağlıyım
Görünmez halkalarla örülü
Belli bir sınırlar içerisinde yürüyor ayaklarım
Hep aynı kaldırımlardan atlıyor
Aynı caddelerde koşuyor
Asla sapmıyor farklı sokaklara
Özgürlük namussuzca alınmış ellerimden
Bir kahpe gibi itilip kakılmalımıydı insan
Kızıl güneşi buğulu camlardan izliyorum artık
Sıcaklığını kalorifer peteklerinde
Sıcaklık dedim de aklıma geldi
Sıcak bir yuvam sevgilim olmayacak mesela
Karım kızım olmayacak
Baba olamayacağım örneğin
Şiirlerde konuşulacak kara sevdalar
Beyaz sayfalarda yaşanacak aşk sevgi sevda
Ve belki rüyalarda
Bir sürü kız geçecek yanımdan
Ceylan sürüsü gibi bir sürü kız
Bir tanesi bile benim olmayacak
Ben vahşi bir aslan olamayacağım örneğin
Avına sinsice bakan
Bir kız bana demeyecek ki erkeğim
Azgın dalgalardan kurtulmuş teknemin tek sığınağı rıhtımı
Vagonları aşk yüklü trenimin tek durağı istasyonu demeyecek
Belki gün gelecek
Ölecek bu beden bu dünya denen mahpushanede
Belki o zaman beraat edecek müebbetten
Bu ruh bu beden
Ölüm hürriyettin diğer adı olacak mesela
Geceleri titreyerek uyandığım kabuslarımdan
Şaşkınlıkla ve de korkuyla gözlerinin içine bakamayacağım örneğin
Bana kim geçti diyecek
Geçti sevgilim korkma ben yanındayım kim diyecek
Kim başımı tutup da göğsüne yaslayacak
Kim alacak beni kollarının arasına
Kim saracak saklayacak kim
Ah diyemiyorum sevgilim
Diyemiyorum aşkım
Ey yüreğimin tek sahibi diye
Gözyaşlarım kurudu ağlamaktan bak
Zincirlere vurulduğum yetmedi
Kara kaplı kapılar kapandı üzerime
Dört duvar zindanlar içerisinde
Öyle sessiz öyle ıssız kaldım ki yokluğunda
Nefesim tükeniyor artık
Soluğum tıkanıyor
Ölüyorum ben ey aşk
Ölüyorum bak eriyorum bir mum gibi
Zindanların tek ışığı tek ateşi sönüyor bak
Yok oluyor kara duvarların gölgeleri
Ben yok oluyorum aşk
Ben yok oluyorum aşk
Yok oluyorum aşk
Yok oluyorum

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 18\12\2013