Mahpus Günler Şiiri - Öznur Karayumak

MAHPUS GÜNLER

Bu gece kan oturdu yüreğe
Ser hoş, göz yaş

Tam da zamanı oysa
El uzatsam, ses verse yâr…
Ben burada fırtına, boran
Sen uyu, rahat rahat, kıyamam…

Yol diken! Can vurur özlem
Kartalım duman altı
Ne gelir elden?
Yürek pare…

Üstümde olsa da kanadı,
Düşe kalka gider ayak yaşam telaşına.
Gölgesinde can ağısının
Yemek içmek şart mı? Şart mı uyumak?

Ölmekse ölmek!
Daha zor uzak olmak elinden, gözünden
Mahpustan farksız duvarlar kara, gelir üste
Gözler yabancı, sözler boş

Kul peşin sıra, vuslata vurgun
Deli deli söyler dil
Vurur hasret ve umarsız hınç

Kana yüreğim! Öde bedelini aşkın
Ağla gözlerim
Bir çift siyah inci sırrını çek çekebildiğin kadar
Avun, yun, yıkan
Yarına uyan, istemesen de
Nene gerekse kara güneşi
Mahpus günlerin…

17.6.2008, Öznur KARAYUMAK
"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabından