Mahpus Damları Şiiri - Mehmet Emin Eryazgan

Güneş ışıldamıyor şu camlarına
Hiçbir ses gelmiyor insanlarına
Kuşlar bile konmuyor duvarlarına
Sanki öte taraftır Mahpus damları

Seneler geçse bile hep aynı yüzler
Herkes kendi derdini içinde gizler
Bir gün ceza bitse de silinmez izler
Ömre törpü olur Mahpus Damları

Her türlü muhabbet alır başını
Kimi çocuk kimi çoktan almış yaşını
Zaman durmuş olsa da sabır taşını
Omuza yük eder Mahpus damları

Kimi Ölmeyi bekler kimi çıkmayı
Kimi ummayı yeğler kimi unutmayı
Önce evlat sonra yar sonra anayı
İçine dert eder mahpus damları

Ne suyun tadı var ne demli çayın
Çözümü yok burada hiçbir davanın
Hasretle yaşanan büyük aşkların
En Hüzünlü yanıdır mahpus damları